بـاران مهـرگـان
شعرهای عاشقانه، غزل، دلنوشته و مطالب طنز و تصاویر عاشقانه و طبیعت، رمان و داستان های عاشقانه
بـاران مهـرگـان
شعرهای عاشقانه، غزل، دلنوشته و مطالب طنز و تصاویر عاشقانه و طبیعت، رمان و داستان های عاشقانهدرباره باران
آغوشی باش و مرا به اندازه ی تمام اشتباهاتم بغل کن، بدون آنکه حرفی میانمان رد و بدل شود، فقط نگاه باشد و نفس، زندگی آنقدرها دوام نمی آورد، همین حالا هم دیر است…
ادامه...
باران
هنــوز هـــمـ وقتــی بــاران مــی آیـد؛
تنـــمـ را بــه قـــطراتـ بــاران مــی سـپارمـ
میگویــند بــاران رســانـاســتـ
شـــایـد دستـــهای مــن را هــمـ بــه دستــهای تــو بــرســـاند
من تو را ....
بالا بروی ؛
پایین بیایی ...
بی فایده استـــ ؛
من تــــــو را همینجا ،
میان بازوانم میخواهمــــ ...
تشنه نور
خدایــــــــا قلبم تشنه نور و عشــــــــــق توست
هر روز به افکار و آرزوهایم بیا
به رویاهایم ، در خنده هایم و اشک هایم.
از سر رحمتت در فراموشی هایم پدیدار شو
به عبادتم، به کار و زندگی ام بیا.
از سر لطف و عشــــق با من باش…
★.¸¸.•**★★**•.¸¸ ★
بیا یک بار دیگر
بیا یک بار دیگر
کودکـــــــــــــــــــــــــــ شویــــــــــــــــــم
معصومــــــــــانه نگـــــــــاه کنیم
از دروغ بترسیــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
بی کینـــــــــــــه
کفش هایـــــــــــمان را بهـــــــــم قرض دهیــــــــــــم
دنیــــــــا را با همــــــــــه ی
تلخـــــــــــــی،زشتــــــــــــــی،نابه سامانــــــــی،پســــــــتی
گاهــــــــــــــا
شیرین و زیبــــــــــا نقاشی کنیــــــــــم
این را بفهم ....
آدمیزاد غرورش را خیلی دوســـت دارد...
اگــــر داشته باشد
آن را از او نگیرید...
حتی به امانت نبــــرید
ضربه ای هم نزنیدش؛
چه رسد به شکستن یا له کــــردن!
آدمی غرورش را خیلی زیاد...شـــاید بیشتر از تمام داشته هایش دوست دارد
حــــالا ببین اگر خودش ؛
غرورش را به خاطـــرتــــو نادیده بگیــــرد؛
چقـــدر دوستت دارد...
و این را بفهــــــــم آدمیزاد
سهم من ...
سهم “من” از “تو”
عشق نیست ،
ذوق نیست ،
اشتیاق نیست ،
همان دلتنگی بی پایانی است
که روزها دیوانه ام می کند
این تقدیر نبود؛ این یک انجماد ارادی بود...
چنینم من، معلق در اواسط واژه و معنا، فاصله‌ی آب و سراب، تشنه لب؛ جام شوکران به دست، چنین که تنهایم من، تو را نشانی نیست!
برگ های پاییزی
من زبان برگ های پاییزی را می دانم …
مثلا “خش خش” یعنی “امان از جدایی”
پیش از جدایی از درخت هیچ برگی خش خش نمی کند
شب ها ...
نمی دانم شب ها ....
من شاعر می شوم و تو را غزل باران می کنم
یا.....
تو بهانه می شوی و من غزل غزل میبارم
تو را دوست دارم ...
تـــو را دوست می دارم . . .
چه فـرق مى کند که چـــــــــــــــرا ... ! ؟
یــــــــــــا از چــــــــــــه وقـت ... !
یـا چطـور شـد که . . . ! چه فـــــــــــــــرق می کـند ؟! ...
وقتى تــو بـایـد بــــــــــــــاور کنـى . . . که نمـى کـــــــــنى !!
و من بــایـد فـرامـــــــــوش کــنم . . . کـه نمـــــى کـــــنم !!!
دِلَمـــ
دِلَمـــ حُضور ِ مَردانــہ می خواهَد ..
نَــہ اینکــہ مَــــرد باشَــــــد
نَــہ ! .. مَــردانــہ باشَــد
حَرفــَــــــشْـــ ...
قُولـَــــــشْــــ ...
فِکـــــــرَشْــ ...
نِگاهَـــشْـ ...
و قَلـبَشْــ ...
آنقَدر مَردانــہ کــہ بِتَوانـْـ تا بینَهایتــِ دُنیا بـــہ او اِعتماد کَــرد
تکیــہ کــَرد......!