بـاران مهـرگـان
شعرهای عاشقانه، غزل، دلنوشته و مطالب طنز و تصاویر عاشقانه و طبیعت، رمان و داستان های عاشقانه
بـاران مهـرگـان
شعرهای عاشقانه، غزل، دلنوشته و مطالب طنز و تصاویر عاشقانه و طبیعت، رمان و داستان های عاشقانهدرباره باران
آغوشی باش و مرا به اندازه ی تمام اشتباهاتم بغل کن، بدون آنکه حرفی میانمان رد و بدل شود، فقط نگاه باشد و نفس، زندگی آنقدرها دوام نمی آورد، همین حالا هم دیر است…
ادامه...
رمان جذاب و خواندنی "بمون کنارم" - فصل اول
غصه نخور دخترم زندگی همه همین واقعیت های تلخ و شیرینه
- راستش نمی تونم بهش فکر نکنم زندگی بدون پدرو مادرم مث یه کابوس وحشت ناکه زهره خانم که تحت تاثیر حرفای آن دختر قرار گرفته بود گفت:مثل نیلوفر ...
به خوابم آمدی پر کردی از اندوه خوابم را
به دست ابرهای تیره دادی آفتابم را
و حالا مثل نیلوفر به دنبال رد پایت
به هر سو می کشانم شاخه های پیچ و تابم را
یقین دارم که چشمانت ز هرم واژه ها می سوخت
اگر روزی برایت می نوشتم التهابم را
و گر نه با همین نامه برایت می فرستادم
دو برگ از دفتر اندوه بیرون از حسابم را
و یا بی پرده و روشن برایت شرح می دادم
فقط یک خط ز سر فصل کتاب اضطرابم را
که تا دیگر دل بی اعتقادت باورش می شد
که من هم چون تو پنهان می کنم از خود عذابم را
تشنه نور
خدایــــــــا قلبم تشنه نور و عشــــــــــق توست
هر روز به افکار و آرزوهایم بیا
به رویاهایم ، در خنده هایم و اشک هایم.
از سر رحمتت در فراموشی هایم پدیدار شو
به عبادتم، به کار و زندگی ام بیا.
از سر لطف و عشــــق با من باش…
★.¸¸.•**★★**•.¸¸ ★
کجاست؟؟
آنکه بی باده کند جان مرا مست کجاست؟
وآنکه بیرون کند از جان و دلم دست کجاست؟
وآنکه سوگند خورم ، جز بسر او نخورم
وآنکه سوگند من و توبه ام اشکست کجاست؟
بیا یک بار دیگر
بیا یک بار دیگر
کودکـــــــــــــــــــــــــــ شویــــــــــــــــــم
معصومــــــــــانه نگـــــــــاه کنیم
از دروغ بترسیــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
بی کینـــــــــــــه
کفش هایـــــــــــمان را بهـــــــــم قرض دهیــــــــــــم
دنیــــــــا را با همــــــــــه ی
تلخـــــــــــــی،زشتــــــــــــــی،نابه سامانــــــــی،پســــــــتی
گاهــــــــــــــا
شیرین و زیبــــــــــا نقاشی کنیــــــــــم
رمان طلوع زندگی - فصل چهارم
همه
چیز خوب پیش می رفت و من هر روز بیشتر عاشق طاها می شدم طوری که هر لحظه جدایی
برام خیلی طولانی می گذشت.
ادامه مطلب ...
رمان طلوع زندگی - فصل سوم
حالم
خیلی بده. با اینکه دل خوشی از بابا و الهام نداشتم ولی از طرفی هم دوست نداشتم
بلایی سرشون بیاد. وااای الهام بارداره، نکنه بلایی سر بچه اش بیاد. خدایا خودت
کمکشون کن....
رمان طلوع زندگی - فصل دوم
صبح همش احساس کردم گوشم میخاره فکر کردم پشه اس، همش دستم رو نزدیک گوشم بردم و تکان دادم. اَه، حالا نوبت به بینی ام رسیده. بدون اینکه چشمام رو باز کنم سرجام نشستم و بینی ام رو خاروندم. متوجه صدای خنده ی ریزی شدم. فهمیدم قضیه از کجا اب می خوره!!! چشمام رو آروم باز کردم. مریم رو دیدم که روبروم نشسته و داره می خنده.
رمان طلوع زندگی - فصل اول
دستان
قوی ای مرا از خاک سرد جدا کرد و هر کاری کردم نتوانستم خودم را از دست او رها کنم
تا بتونم فقط یه بار دیگه مامانمو حس کنم.
داد
زدم: ولم کن، بذار منم بمیرم. چرا نمیذارید منم برم پیشش.
این را بفهم ....
آدمیزاد غرورش را خیلی دوســـت دارد...
اگــــر داشته باشد
آن را از او نگیرید...
حتی به امانت نبــــرید
ضربه ای هم نزنیدش؛
چه رسد به شکستن یا له کــــردن!
آدمی غرورش را خیلی زیاد...شـــاید بیشتر از تمام داشته هایش دوست دارد
حــــالا ببین اگر خودش ؛
غرورش را به خاطـــرتــــو نادیده بگیــــرد؛
چقـــدر دوستت دارد...
و این را بفهــــــــم آدمیزاد
سهم من ...
سهم “من” از “تو”
عشق نیست ،
ذوق نیست ،
اشتیاق نیست ،
همان دلتنگی بی پایانی است
که روزها دیوانه ام می کند
این تقدیر نبود؛ این یک انجماد ارادی بود...
چنینم من، معلق در اواسط واژه و معنا، فاصله‌ی آب و سراب، تشنه لب؛ جام شوکران به دست، چنین که تنهایم من، تو را نشانی نیست!
برگ های پاییزی
من زبان برگ های پاییزی را می دانم …
مثلا “خش خش” یعنی “امان از جدایی”
پیش از جدایی از درخت هیچ برگی خش خش نمی کند
شب ها ...
نمی دانم شب ها ....
من شاعر می شوم و تو را غزل باران می کنم
یا.....
تو بهانه می شوی و من غزل غزل میبارم
تو را دوست دارم ...
تـــو را دوست می دارم . . .
چه فـرق مى کند که چـــــــــــــــرا ... ! ؟
یــــــــــــا از چــــــــــــه وقـت ... !
یـا چطـور شـد که . . . ! چه فـــــــــــــــرق می کـند ؟! ...
وقتى تــو بـایـد بــــــــــــــاور کنـى . . . که نمـى کـــــــــنى !!
و من بــایـد فـرامـــــــــوش کــنم . . . کـه نمـــــى کـــــنم !!!
دِلَمـــ
دِلَمـــ حُضور ِ مَردانــہ می خواهَد ..
نَــہ اینکــہ مَــــرد باشَــــــد
نَــہ ! .. مَــردانــہ باشَــد
حَرفــَــــــشْـــ ...
قُولـَــــــشْــــ ...
فِکـــــــرَشْــ ...
نِگاهَـــشْـ ...
و قَلـبَشْــ ...
آنقَدر مَردانــہ کــہ بِتَوانـْـ تا بینَهایتــِ دُنیا بـــہ او اِعتماد کَــرد
تکیــہ کــَرد......!
گمگشته
من به مردی وفا نمودم و او
پشت پا زد به عشق و امیدم
هر چه دادم به او حلالش باد
غیر از آن دل که مفت بخشیدم